Σύνδρομο παγωμένου ώμου (συμφυτική θυλακιτίδα)

Ο σωστός όρος για αυτό το σύνδρομο είναι συμφυτική θυλακίτιδα. Πρόκειται για ένα περίεργο σύνδρομο, κατά το οποίο ο θύλακας ,που αποτελείται από δέσμες κολλαγόνου, υφίσταται πάχυνση και προσκολλάται στην κεφαλή του βραχιονίου.

Διαγνωστικά σε αρχικό στάδιο υπάρχει έντονος πόνος, κυρίως το βράδυ,  με ταυτόχρονη μείωση της ενεργητικής αλλά και της παθητικής τροχιάς της κίνησης του ώμου, σε αντίθεση με άλλες παθολογίες του ώμου όπου συνήθως επηρεάζεται μόνο η ενεργητική κίνηση. Επίσης στην κλινική εξέταση ακούγεται κριγμός  στην κίνηση. Το ιστορικό του ασθενούς σε συνδυασμό με την ακτινογραφία, που συνήθως δεν έχει ευρήματα, ολοκληρώνουν τη διάγνωση της συγκεκριμένης παθολογίας.

Αιτιολογικοί παράγοντες  είναι η ηλικία (40 – 70 χρ.), η ακινητοποίηση, η αυχενική ριζοπάθεια, το άγχος, ψυχολογικοί παράγοντες, διαταραχές ύπνου, έντονες ορμονικές αλλαγές, ισχαιμικές καρδιοπάθειες ή ακόμα και μετεγχειρητική, μετατραυματική συμφυτική θυλακίτιδα.

Η πάθηση έχει τέσσερα στάδια από τα οποία περνάει οπωσδήποτε ο ασθενής με χρονικό ορίζοντα πλήρους αποκατάστασης τους δώδεκα με δεκαοκτώ μήνες. Τα στάδια είναι τα εξής:

  • Φλεγμονώδες
  • Ινοβλαστικό
  • Ινωσικό
  • Επαναδόμησης.

Θεραπευτικά είναι ακόμα λίγο ασαφές το τοπίο, επειδή δεν γνωρίζουμε ακριβώς την αιτία. Χειροθεραπευτικά κάνουμε αρθρικές κινητοποιήσεις στο όριο του πόνου, παθητικές τεχνικές για να κερδίσουμε το εύρος κίνησης, αν και αυτό στα αρχικά στάδια του έντονου πόνου είναι δύσκολο. Είναι σημαντικό να σεβαστούμε τα στάδια της αποκατάστασης και ειδικά στην πρώτη φάση να βοηθήσουμε στον έλεγχο της φλεγμονής. Ο αποτελεσματικότερος φυσικός τρόπος είναι ο ανώδυνος βελονισμός, που σε συνδυασμό με αντιφλεγμονώδη φάρμακα, θα ωθήσουν γρήγορα τον ασθενή έξω από τη φάση του έντονου πόνου. Η κλασική φυσικοθεραπεία επίσης έχει να προσφέρει αρκετά τους πρώτους δύο με τρεις μήνες.

Συμπληρωματικές ιατρικές θεραπευτικές μέθοδοι είναι οι ενέσεις υαλουρονικού νατρίου (ενίοτε με εντυπωσιακά αποτελέσματα), η κινητοποίηση υπό νάρκωση και τέλος σε σοβαρές περιπτώσεις χειρουργική αποκατάσταση του θύλακα. Και στις τρεις περιπτώσεις είναι απαραίτητη η φυσικοθεραπευτική βοήθεια καθώς σύμφωνα με όλες τις τελευταίες έρευνες, ο συνδυασμός ιατρικών και φυσικοθεραπευτικών μεθόδων επιταχύνει κατά αρκετούς μήνες την πλήρη αποκατάσταση.